Henk van Lottum

Het begon met het schilderen van een deel van een oude, en dode boomstronk. De levende schors was weg en wat restte waren droge ribbels en brokken dode schors. In het midden zat een gat waaruit een restant van een tak uitstak.
Ik besloot het niet in de vale bruine kleur die de stronk had te schilderen maar in paarse tinten. Ik kan niet zeggen waarom dat zo moest zijn.
Wat ik met dat gat moest doen wist ik nog niet, maar gaande weg kwam een idee op.

Als men ouder wordt en het fysiek duidelijk minder wordt is het bijzondere van de menselijke geest dat deze wel weet dat je ouder bent maar dat je je jezelf niet zo ziet. Zelf weet ik heel goed dat ik de 75 gepasseerd ben maar zo voel ik me mentaal niet, ik ervaar mezelf ergens midden 40.
Zo ook deze stronk, je kijkt naar binnen en ziet dat wat was.