rood – Henk van Lottum

In rook opgegaan

27 januari 202327 januari 2023 luuk1945Plaats een reactie

Voor de schoonheid van het leven – 388

28 september 202228 september 2022 luuk19452 reacties

Rood guichelheil - anagallis arvensis arvensis — Rood guichelheil – anagallis arvensis arvensis

Het is niet zo dat ik niets geef om al hetgeen er in de wereld en om me heen gebeurt.

De oorlogen en het dreigen ermee, de ego’s van wereldleiders, staatsmannen, politici (landelijk of lokaal), de leiders en zegsvrouwen/mannen van actie en protestgroepen, natuurlijk hoor ik en lees ik wat men/ze vinden en wat er allemaal fout is en wat er, volgens hen, moet gebeuren.

Het schreeuwt en toetert in mijn oren en in mijn hoofd. Misschien worden die mensen er gelukkig van, maar ik in ieder geval niet.

Ik kan me gaan roeren in het gepolariseerde debat, met feiten komen, laten zien dat de problematieken al heel lang spelen, weinig nieuws onder de zon, maar ik kan dat niet, het kost me te veel. Mijn psychische en fysieke gezondheid staat dan te veel onder druk.

Wat me rest is laten zien dat schoonheid in natuur en de kunsten rust geeft, dépolariseert en innerlijk vrede geeft, in ieder geval mij.

Dat is de romanticus mij.

Schoonheid in verwarrende tijden, zie eerste bijdrage.

De poel

20 mei 202220 mei 2022 luuk1945Plaats een reactie

Het 5e schilderij in de serie van het magische bos.
De titel is “de poel” want centraal op het doek is een (rode) poel waarvan het oppervlak met organismen (zijn het bloemen?) is bedekt.
Net als op de andere doeken zijn er ook op dit doek allerlei wezens te ontdekken. Soms zijn ze makkelijk te zien en soms moet je er dicht bij staan.

Een dergelijk doek schilderen kost mij veel tijd en ook veel energie. Ik wist dat er een rode poel moest zijn en dat was alles toen ik begon. Tijdens het schilderen ontstaan de ideeën die ik wil schilderen. Omdat ik van achter naar voren schilder begin ik eerst met de achtergrond, een dicht bos. Dan steeds verder naar voren, weer bomen en bladeren. Vervolgens steeds grotere bomen en dan …, dan val ik stil. Het bos moet gevuld worden, maar met wat. Een beeld krijgen hoe het dan verder moet is een periode die niet fijn is, je wil beginnen maar voelt steeds een blokkade.
En opeens is het daar, geringde ronde vormen kwamen de poel uit en staken naar boven. Daarna loopt het als vanzelf.

Wel moet ik oppassen niet ieder stukje, dat niet begroeit is of waar geen wezentje is te vinden, in te vullen. Als ik dat gevoel krijg moet ik stoppen.