Drie nieuwe in de serie paalkoppen, nr. 28 en 29 met kram en 30 zonder..
Paalkop 28, 29 en 30
De poel
Het 5e schilderij in de serie van het magische bos.
De titel is “de poel” want centraal op het doek is een (rode) poel waarvan het oppervlak met organismen (zijn het bloemen?) is bedekt.
Net als op de andere doeken zijn er ook op dit doek allerlei wezens te ontdekken. Soms zijn ze makkelijk te zien en soms moet je er dicht bij staan.
Een dergelijk doek schilderen kost mij veel tijd en ook veel energie. Ik wist dat er een rode poel moest zijn en dat was alles toen ik begon. Tijdens het schilderen ontstaan de ideeën die ik wil schilderen. Omdat ik van achter naar voren schilder begin ik eerst met de achtergrond, een dicht bos. Dan steeds verder naar voren, weer bomen en bladeren. Vervolgens steeds grotere bomen en dan …, dan val ik stil. Het bos moet gevuld worden, maar met wat. Een beeld krijgen hoe het dan verder moet is een periode die niet fijn is, je wil beginnen maar voelt steeds een blokkade.
En opeens is het daar, geringde ronde vormen kwamen de poel uit en staken naar boven. Daarna loopt het als vanzelf.
Wel moet ik oppassen niet ieder stukje, dat niet begroeit is of waar geen wezentje is te vinden, in te vullen. Als ik dat gevoel krijg moet ik stoppen.
Hoog water
Dit is een fictief landschap gezien vanaf het duin landinwaarts.
Plage de Binic
Bij het opruimen van mijn schilder- computerhok, ongeveer 3 bij3 meter, kwam ik een ouder, al ingelijst schilderijtje van mij tegen, strand bij Binic, Bretagne.
Ik kwam nog wel meer tegen, maar dat vond ik niet de moeite waard om te laten zien, dit wel.
het schilderijtje is gemaakt met acryl op passe-partout karton en heeft een afmeting van 40 x 10 cm.
Dat wat was
Het begon met het schilderen van een deel van een oude, en dode boomstronk. De levende schors was weg en wat restte waren droge ribbels en brokken dode schors. In het midden zat een gat waaruit een restant van een tak uitstak.
Ik besloot het niet in de vale bruine kleur die de stronk had te schilderen maar in paarse tinten. Ik kan niet zeggen waarom dat zo moest zijn.
Wat ik met dat gat moest doen wist ik nog niet, maar gaande weg kwam een idee op.
Als men ouder wordt en het fysiek duidelijk minder wordt is het bijzondere van de menselijke geest dat deze wel weet dat je ouder bent maar dat je je jezelf niet zo ziet. Zelf weet ik heel goed dat ik de 75 gepasseerd ben maar zo voel ik me mentaal niet, ik ervaar mezelf ergens midden 40.
Zo ook deze stronk, je kijkt naar binnen en ziet dat wat was.
Joppe in blauw 3
Het linker deel van het drieluik is nu ook klaar. De titel van de doeken heb in verandert in Joppe in rood en blauw. Hier onder het linker deel.
Hieronder is het drieluik in het geheel te zien.
Joppe in blauw 2, midden
Het midden deel van het drieluik Joppe in blauw is klaar.
Hieronder een zijn het midden en rechter deel van het drieluik te zien.
|  |
Uitzicht
Op 7 mei van dit jaar heb ik dit schilderij, met een toelichting, al geplaatst. Zoals ik toen al schreef heb ik het schilderij in de daarvoor bedoelde lijst geplaatst en het duinzand bij gewerkt, voetstappen in het zand. Ook de kleur is minder helder, nu meer naar het schilderij, dan toen op de foto.
Zelf vind ik het schilderij zo beter uitkomen.
Door de lijst
Dit schilderij, landschap bij huis Dorth, heb ik al eerder op mijn blog geplaatst. Maar toen alleen het schilderijtje met de lijst. Omdat het schilderijtje niet in de lijst paste heb ik er een stuk afgesneden, is geschilderd op passe-partout karton. Ik had altijd het idee om het afgesneden deel de lijst vast te maken zodat het lijkt dat schilderijtje door de lijst heen loopt.
Nou dat heb ik ds nu gedaan, en ben er best tevreden mee.
Joppe in blauw, rechts
Op het ogenblik ben ik bezig met een drieluik van een beukenlaan vlak bij kasteel Joppe. Eerst heb ik op de drie doeken de bomen geschilderd en, omdat het mij deze mij het moeilijkst leek, ben daarna met het rechterdeel verder gegaan, het gebladerte.
Ik heb al eerder een schilderij gemaakt in rood en blauwen, ’t Joppe in blauw (dit Joppe ligt bij Warmond). Voor mij kan ik met de rode en blauwe kleuren meer het ietwat mystieke gevoel krijgen dat ik vaak ervaar op deze plaatsen, omdat met de natuurlijke kleuren ik te dicht bij de werkelijkheid blijf. Ik wil schilderen wat ik voel en ervaar en niet alleen wat mijn camera ziet.
De plaats is de beukenlaan op de kruising van de Eikenboomlaan en de Marsweg. Het tafereel wat ik in dit rechter deel geschilderd heb noem ik zelf altijd de brug.
Henk van Lottum 